2 kids, 1 hond, 1 scheiding, 1 (jongere) man, 1 huis, 1 job en veel chaos

 
De Da Vinci Code
Als er één boek is dat het dit jaar heeft gedaan dan is het de Da Vinci-code van Dan Brown.
Ik heb de laatste jaren zelden nog me zo kunnen verkliezen in een thriller.
Vooral de opbouw rond de geheimzinnigheid van Opus Dei en de iconografie bij Leornado De Vinci deed mijn kunsthistorisch hartje sneller slaan.
En natuurlijk zat ik in mijn 1ste kan in Leuven op peda die gerund werd door OPUS DEI! Niemand wist daar het fijna van natuurlijk. Je liet je meteen inpalmen door de prachtige kamertjes. Het mooie huis.
En zoals in het boek staat vermeld ook in deze peda GEEN sleutels op de deur. 'Openheid, vertrouwen( leggen zij ook.
Ook hier een keer per maand een zwarte Spaanse priester die vanalles geheimzinnig kwam doen met de adepten (meestal franse en Spaanse vrouwen).
Ook hier was een kapel waar een keer per maand 'aanschouwing' werd gedaan.

Ze lieten je vrij daar niet van. Maar ze werkten wel subtiel in op meisjes die beïnvloedbaar waren.
Ik haalde elke avond een afschuwelijk zwartwit-repro van Madonna met kind van de muur . 's Anderendaags hing dat er weer op. Tot ik ben gaan klagen dat ik er schrik van had. Toen kreeg ik een klein neutraal kruisbeeldje. Echt waar. geen gezever;

We zijn zelfs met een groepje naar studentendienst geweest om 'klacht' te gaan neerleggen. Wij vonden dat het rook naar een sekte. Er is nooit iets van gekomen. En de peda staat er nog steeds te blinken.

Maar het waren mooie kamertjes!
posted by Ann at 4:35 AM
|