2 kids, 1 hond, 1 scheiding, 1 (jongere) man, 1 huis, 1 job en veel chaos

 
oesje, te druk met vanalles
Ow, ik zie dat het al van woensdag is geleden dat ik nog iets gepost heb. How come? Ik heb mijn agenda er eens bijgenomen en yep, te veel met vanalles bezig. Ik vertaal. Professioneel iets te fel geclaimd worden, privé idem dito. En dan vergeet ik blijkbaar mijn dagelijks rendez-vous op deze plek.
Plu-huuus, ik vind dat het zeikweer me parten begint te spelen. In de zeer enge betekenis van het woord. Mijn humeur kantelt met het weer mee. Schijnt de zon, dan voel ik me super. Is het -zoals vandaag - te grijs en grauw, dan moet er niemand één verkeerd woord zeggen of bàm, het zit erop.
En er zijn er meer. Vanmiddag bij een meta autogarage in Elsene. Ik had enkele kapotte lampjes. Er is een Express dienst. De mevrouw heeft me afgesnauwd. Ik vroeg of ik kon gaan zitten nadat de vorige klant opgestaan was. Ze keek me aan alsof ik stront was en ze ramde dat ik helemaal niet kon gaan zitten en dat ze nog met de papieren van de vorige klant bezig was en dat haar collega's gingen helpen enzovoort enzoverder. Ik zei haar: 'Tiens, ik vind het jammer dat u op een maandagochtend al overwerkt bent. Maar die stress hoeft u echt niet op mij af te werken.' Ik dacht dat ik ze subtiel op haar plaats had gezet. NOT! En hup, zij weer verder. Ik moest er keihard mee lachen. Dit was een staaltje van een zeer rekbare invullingen van het begrip 'klantvriendelijkheid'.
Bon, haar collega heeft me verder geholpen. Ik wil u maar verwittigen. Er loopt verschrikkelijk veel sjagrijnig volk rond dezer dagen.

Labels: klantvriendelijkheid, sjagrijnig, stront, zeikweer

posted by Ann at 6:22 AM
|